Kâbus
Selçuk Bekar
Bildin mi nedir kâbus:
Olmadığından olan,
Ümit tükenmedikçe
Devam eden şey,
Mahsus!
Sen,
Âh, sen;
Hani, hep demez miydin; "Uyur gibi yaşama!"
Görmemiş değildim ki çoktan, görüleceği.
Ben o yumuk gözlerle hayatlar gördüm:
Boktan!
Elbet, ben de suçluyum;
Hattâ, tek suçlu benim.
Ben, tutup dost bekledim,
Geldi,
Bindiğim dalı kestiler sevdiklerim!
Bildin mi sebebini gözlerimdeki pusun?
Durma üstünü de ört,
Hadi ört ki mahpusun,
Çıkış yolu kaldıkça çıkışı yok kâbusun!
..
Ey, bana 'Mutsuz' diyen:
Ben, daha umutluyum:
Arkasız kapıların sen kilitle hepsini,
Ama bekleme beni:
Çıkacak... Çıkmayacak...
Kastın boynuna dostum!
Başka kapı buldum ben:
Bu kapı,
'Büyük Dost'un...
Ankara - 2005
Selçuk Bekar
|
Puan: 2.5 / 6 Oy
Arkadaşına Gönder
Yazdır
Hata Bildir
Bu şiire link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz
Bu şiire bir forumdan link vermek isterseniz aşağıdaki linki kullanabilirsiniz