Gecenin Namlusu

A. Kadir Bilgin

Kollarından tutup akşamın ıssızlığını  
damarları kurumuş atın sırtında  
her akşam-yada gece-eve döndüğümde  
cam saydamlığındaki ellerini  
geceler boyu öptüğüm kadının  
komşusu bir kızı sevmişliğim vardı.  
umarsızlık saatlerinde  
sabahın fırçalanmış dişleri arasında yürürken  
at kestaneleri görünmezdi.  
Aşk,  
kadının erkek cinselliği altında ezilmesiyle  
pelte olmuştu aşkımız  
ama hala sisli bir ufku gösteriyordu güneş.  
Yokolmanın bataklığında bebek  
sonsuzluğa çivilenmiş bir    
                                           yürek  
                                                demektir.  
Toplama kampı toplumda yürek ise,  
mavi bir kardır  
süslüyor ellerimdeki dağı.  
İçinde ağaçların boğulduğu  
o uzak patika ikimize dardı  
geceler boyu öptüğüm kadının  
komşusu bir kızı sevmişliğim vardı.