Deliler

Ümit Yaşar Oğuzcan

Birinci deli kara sevdalı  
Elinde kağıt kalem  
İri memeli, geniş kalçalı  
Kadın resimleri yapıyor  
Burumuş bir mektup avuçlarında  
Hem ağlıyor, hem öpüyor  

İkinci deli Tanrıya küskün  
Çıkmış dinden, imandan  
Küfrediyor bütün gün  
Kocaman kocaman elleri var  
Bir tutuşta parçalayacak gökyüzünü  
Bıraksa gardiyanlar  

Üçüncü deli zavallının biri  
Bakışları bomboş  
Cam gibi mavi gözleri  
Bir yangında dört yıl önce  
İki çocuğu yanmış cayır cayır  
Çıldırmış, karısı da ölünce  

Dördüncü deli bir eski zengin  
Düşmüş, namerde muhtaç olmuş  
Bir dilim ekmek için  
Hala rüyasını görür geçen zamanların  
Sekiz silindirli otomobillerin  
Dağ gibi apartmanların  

Beşinci deli aklı başında  
Besbelli hayli dirsek çürütmüş  
Büyük ümitler peşinde  
Deli demeğe bin şahit ister  
Beğenmemiş gidişini dünyanın  
Deli demişler.