İnsanoğlu

Ümit Yaşar Oğuzcan

- I -  
Ne tuhaftır şu insanlar  
kimi zincirler içinde hür  
Kimi esir olmaktan bahtiyar  
Kimi de benim gibi bin bir şeyi düşünür  
Ne tuhaftır şu insanlar  
Kimini yel alır, su götürür  
Kiminin çilesi sürer mezara kadar  
Kimi de gününü gün etmeyi düşünür  

         - II -  
İnsan insanın kadrini bilmezmiş meğer  
Anlaşılamadı gitti mısralarım  
Çünkü; insanlar benim halime güler  
Bense onlar için ağlarım  

İnsan insanın kadrini bilmezmiş meğer  
Birimiz gülsek, ağlıyor onumuz  
Bizden kara değilmi geceler  
Bari karınlık olmasaydı sonumuz  

           - III -  
Nice insanlar gördüm ki ben  
Dudaklarında en ateşli türküler  
Barış içinde yaşamayı bilmeden  
Bir savaş meydanında öldüler  

Nice insanlar gördüm ki ben  
Dudaklarında en bayağı şarkılar  
Ve gözlerinde ihtiras ışığı eksilmeden  
Birer ilah gibi yaşadılar  

             - IV -  
Yarabbi, adaletin bu mu  
Kuş uçar, yılan sürünür  
Düşünmek istemem fani olduğumu  
Verdiğin nimetlere şükür  

Yarabbi, adaletin bu mu  
Yaşayan yaşar, ölen toprağa gömülür  
Ve hayat sadece bir arzu mu  
Bizi korkutan ölüm müdür?  

               - V -  
Söyleyin ey çizgiden hayaletler  
Artık ihtiyar olduğumuz gerçek mi?  
Kaybolan o gamsız saatler  
Hiç geri gelmeyecek mi?  

Söyleyin ey çizgiden hayaletler  
İn misiniz, cin misiniz  
Ya siz, ey eşsiz faziletler  
Fazilet olduğunuza emin misiniz?