Kekeme

Ümit Yaşar Oğuzcan

Bir kekeme bilirim; dolaşır garip garip  
Bu şehrin daracık sokaklarında  
Kelimeler zincire vurulmuş gibidir  
Dudaklarında  

Ne ismini söyliyebilir doğru dürüst  
Ne sevdiğine ilanı-aşk edebilir.  
Sormayın neden yalnız yaşadığını  
Kusurunu bilir  

O güzelim şiirleri hep içinden okur  
Bu dert de çekilmez doğrusu  
Güzel söylenilmiş cümlelerle doludur  
Bütün uykusu  

Günahsız harfler onun nazarında  
Birer siyah heyula gibidir  
Ay ışığında sevgiliye söylenen sözler  
Rüya gibidir  

"İçince az kekelermiş" diyorlar  
Sarhoş gezdiği de hep bu yüzdenmiş  
Ama neye yarar? İsmine bir kerre  
Kekeme denmiş