Ufukta pas tuttu birdenbire yaz; Gün çabucak geçti, akşam tez oldu. Toz kaldırdı karşı yollardan poyraz, Kopan yol uçları eklenmez oldu. Akşam; sanki boşluk içime dolar; Dağların cilası gittikçe solar, Rüzgarda bir kadın saçını yolar. Artık bu yollarda beklenmez oldu... 1922