Ayrılık Günü

Ümit Yaşar Oğuzcan

Ben nice ayrılıklar gördüm ömrümce 
Kuşlar gördüm; kırılmış kolu, kanadı 
Ayrı düşmüş sevdiğinden kuşlar gördüm 
Hiç bir ayrılık bana bu kadar komadı 

Ayrılığın bir ağrıdır vurur şakaklarımda 
Ve büyür gözlerimde bir okyanus kadar 
Derinden ses verir içimde bir tel 
Sonra, birdenbire kırılır, kopar 

Yeryüzü çekilir altından ayaklarımın 
Geçer başıma çöken bir tavan gibi gökyüzü 
Durmadan çalınır kulaklarımda 
Şarkıların en hüzünlüsü 

Seni alıp uzaklara giden otobüs 
Benim üzerimden geçer hışımla 
Devrilir, bakakalırım ardından 
Bir sel gibi akan gözyaşımda... 

Artık ne yapsam boş, teselliler faydasız 
Karanlık gitgide en derinlere çeker beni 
Çaresiz, bütün sokaklarında bu şehrin 
Böyle perişan beklerim dönmeni 

Dolaşır birbirine yorgun ayaklarım 
Ellerimi koyacak bir yer bulamam 
Nereye gitsem, en koyusu acıların 
Ne yana baksam, çıldırtan bir akşam 

İstemem ben bu ömrü, bu talihi istemem 
Böyle durup durup senden ayrılmak varsa 
Orada bir mezar kazılır benim için 
Ayrılığın nerede başlarsa.