Dost Bildiklerim

Ümit Yaşar Oğuzcan

Sanırdım gündüzdü onlarla gecem 
İçimde ümitti dost bildiklerim 
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem 
Bırakıp da gitti dost bildiklerim 

Hepsi varken baharımda, yazımda; 
Kışın bir burukluk kaldı ağzımda 
Seneler senesi oysa gözümde 
Cihana eşitti dost bildiklerim 

Nerede o sözlere kandığım günler? 
Her gülen yüzü dost sandığım günler 
Acıdan kahrolup yandığım günler 
Ta canıma yetti dost bildiklerim 

Meydana çıkalı asıl çehreler 
Aydınlanmaz oldu artık geceler 
Yalanlar tükendi, indi maskeler 
Birer birer bitti dost bildiklerim 

Korkar oldum bana " dostum " diyenden 
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden 
Ne onlardan eser kaldı ne benden 
Beni benden etti dost bildiklerim