Sessizce Ölmek

Ümit Yaşar Oğuzcan

Dogarken mi başladi  benim son yolculugum 
Ondan mi öyle  geçti o garip çocuklugum 
Masallarla düşlerle beni hep aldattilar 
Yaşadigim; en büyük yalandi biliyorum 
Boşlugu  kucaklardim  uzatsam ellerimi 
Düşsem diye  beklerdi  pusuda bir  uçurum 
Kol gezerdi   çevremde  acilar ölüm gibi 
Ben ondan böyle kaldim, ondan karardi ruhum 
Yagmur mu yagmazdi ne, tarlalar mi çorakti 
Neden hiç yeşermedi serptigim  onca tohum 
Şimdi ölen bir şey  var içimde azar azar 
Ha söndü  ha  sönecek  yillar önce   yanan  mum 
Susmayin biliyorum, ben bir  yalan dünyada 
Gürültülü  yaşadim, sessizce ölüyorum