Son Liman

Ümit Yaşar Oğuzcan

Çekilmez  kahrimi çektin yillar  boyu 
Benimle agladin, benimle güldün 
Kuru ekmegimdi 
Fakir yatagimdi 
Bitmez çilemdi benimle paylaştigin 
Nice günler dert ortagimdin benim 
Omuzlarina dayayip  yorgun  başimi 
Az mi agladim  hiçkira  hiçkira 
Az mi  sildin seven ellerinle gözyaşimi 
Kimi gün dostum oldun en vefali 
Koşarak  geldim sana 
Teselliyi, umudu sende  buldum 
Doyulmaz aşimdin akşamlari 
Bardagimda su, soframda ekmektin 
Ve her sabah anasiydin  çocuklarimin 
Kollarin  evimizin temeli 
Saçlarin  süpürgesiydi 
Ben bu yere  seninle vardim 
Bu iyiligin, güzelligin son çizgisine 
Kederleri sevinçleri seninle yaşadim 
Seninle baktim bu çirkin dünyaya uzaktan  
Sendin bütün firtinalarda 
Sigindigim  o tek liman 
Sonsuz karanligimda  tek işiktin 
Sönmeyen ateşimdin karli daglarda 
Çölümde fişkiran bir pinardin  serin 
Ne zaman yitirsem bütün umutlarimi 
Bana hayatin kapilarin açardi ellerin 
Sevenim benim, ak saçlim, küçük melegim 
Sen benim can yoldaşim  oldugun kadar 
Kadinimsin,  anamsin, bacimsin 
Ver öpeyim vefali ellerini  
Sen benim şerefimsin , inancimsin