Gittin İçimde Kaldı Ayrılık

A. Kadir Bilgin

Gittin 
Ayrılırken buz tutmuş bıyıktı gözlerin 
Kaçamak ellerimiz komutsuz sallandı 
Dudaklarımızda sıradan sözcükler 
Vedalaşmayı bile beceremedik 
Son bir bakış kaldı arkanda 
Kalabalığa karışan 
Her şey düzmece bir dinginliğe gömüldü 
Gittin. 

İçimde 
Yığınlarca kitap kaldı uçuşan 
Sözcükler beynimin köşelerinden 
Çıkıp korkuttular gecelerimi 
Peşimden geldi gölgeler 
Aynalara bakamaz oldum 
Hiçbir oyun avutmadı beni 
Yaşamıma sığmayan bir şey kaldı 
İçimde. 

Kaldı 
Yeni bir kent işkenceye hazır 
Ödeşemedim gittiğin mevsimlerle 
Belleğimi silkeleyip anılardan 
Tik tak çaldın uzun zaman 
Alışamadım yarımlığa 
Düşlerimde intihar tutkuları 
Sırtımda hançerinin oyduğu boşluk 
Kaldı. 

Ayrılık 
Çoğalarak giriyor günlerime 
Senden başka kim bilebilir 
Geçmişin dökümünü yaptığımı 
Ağır ağır pulsara dönüşürken güneşler 
Sonbahar hüznüne benziyor pencerede 
Artık konuk beklemeyen gözlerim 
Sayfalar da bitti ışık da her yanı kapladı 
Ayrılık.