Baktım, renk yağarken akşam üzeri, Her şey ölü yüzde düzgün ve boya. Nesi varsa yoksa bu harap dünya, Bir büyük hayalin sade benzeri... Her şey bir gölgecik o görünmezden, Visal başlayınca ölüyor visal. Vatan bir hatıra, kadın bir misal; Sen ulaşmaya bak, sonsuza, tezden! Ev insan, sığdığın çizgiden utan! Başlangıç noktası, bir de son durak. Her zerrecik ondan arma ve bayrak; Bayraklar topluma, bana da sultan... 1958